S isch e baar Wuche vor em Joohreswäggsel gsi, wo dr Fäährymaa wideremol syny Usshilfs-Helge-Drääger uffem Schlabbe gha het.
Ohny Larve hän die Waggis gar nid esoo gfirchyg ussgseh!
Nai es sin Mensche gsi, wie Du und ich! Sy hän sogar ganz oordeli ihr Bylljee zahlt und hän sich ganz gattlig bynooh.
Natyyrlig isch dr Fäährymaa mit däne glatte Gselle ins Gschpreech kho!
Me het vo de vergangene Fasnachtserläbnis verzellt und e weeneli driber dyschpediert, wie s ächt mit dr Basler Fasnacht sell wyttersgoh:
Hitte syg doch alles an dr Basler Fasnacht vom Kommärz beschtimmt und dr aigendlich Fasnachtsgydangge wurd als wie meh in s Hinterdräffe groote!
Es syg jo numme no am Fasnachts-Zyschtyg meeglig „frei“ und „wild“ d Sau uusezloh und drbyy d Fasnacht als gsellschaftlig Ventyyl kenne z nutze.
Was aber kennt me mache, dass dr Bebbi und d Bebbene wider zrugg findet zum anarchistysche Tryybe, wo jo d Grundlieby vo dr Frau Fasnacht ussmache duet?
Wie wärs mit Wäägeler wo bänggle dien und Bänggler wo intrygiere? Oder Pfyffer wo als Gugge rugge und Gugge wo us em letschte Loch pfyffe? Oder Schwoobe im Vordraab und Waggis in ere Chaise? Oder Buebeziigli, wo dr Cortege abnämme und s Comitee, wo wild uff d Pyschte goht?
Esoo het die aint Ydee die ander abgleest. Dass die Heere Ebbys fir d Fasnacht plaant gha hän am Schluss, isch jo klaarer gsi, als s Amen vom Minschter-Pfaarer!
S Wichtygscht fir dr Fäährymaa isch aber gsi: „Egaal ebb d Baizer und d Meedie wänn Profyt uss dr Fasnacht schlooh, die wohry Fasnacht wird nie, aber au gar nie, schtärbe!